การพัฒนาสถาบันอุดมศึกษาสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ : กรณีศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) ศึกษาระดับความสามารถของบุคลากรที่ส่งผลต่อความเป็นองค์กร  แห่งการเรียนรู้ 2) ศึกษาระดับความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี และ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานีสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ดำเนินการศึกษาวิจัยด้วยวิธีการ แบบผสมผสาน (Mixed Method Research) ได้แก่ การวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา จำนวน 272 คน ประกอบด้วยบุคลากรสายวิชาการจำนวน 143 คน และสายสนับสนุน จำนวน 129 คน ที่ปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี เก็บข้อมูลโดยใช้วิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ใช้แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ระดับความสามารถของบุคลากรที่ส่งผลต่อความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.96) และรายด้านพบว่า ด้านแบบแผนความคิด มีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.40) รองลงมาได้แก่ ด้านความรอบรู้แห่งตน(ค่าเฉลี่ย 4.34 ) ด้านการคิดอย่างเป็นระบบ (ค่าเฉลี่ย 4.32) ส่วนด้านการเรียนรู้ร่วมกันเป็นทีม (ค่าเฉลี่ย 3.40) และด้านวิสัยทัศน์ร่วม (ค่าเฉลี่ย 3.38) มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด สำหรับลักษณะของความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ พบว่า ในภาพรวม อยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 3.68) และรายด้านพบว่าด้านการเพิ่มอำนาจในงานมีค่าเฉลี่ยมากที่สุด (ค่าเฉลี่ย 4.21) รองลงมาได้แก่ ด้านโครงสร้างองค์กรเหมาะสม (ค่าเฉลี่ย 4.04) ส่วนด้านวัฒนธรรมการเรียนรู้ (ค่าเฉลี่ย 3.49) ด้านเทคโนโลยีการเรียนรู้ (ค่าเฉลี่ย 3.39) และด้านบรรยากาศที่สนับสนุน (ค่าเฉลี่ย 3.30) มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด สำหรับแนวทางการพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานีสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้นั้น ผู้บริหารควรเปิดโอกาสให้บุคลากรมีส่วนร่วมกำหนดเป้าหมายและค่านิยมขององค์กร มอบโอกาส และความก้าวหน้าในงานส่งเสริมให้บุคลากรมีการเรียนรู้และพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องเพื่อสร้างความเข้มแข็งและพัฒนาสู่การเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ที่แท้จริง