การอนุรักษ์ผังบริเวณและอาคารโมเดิร์น: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน

Abstract

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา ก่อตั้งเมื่อ 5 มิถุนายน 2499 พระราชทานชื่อ สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใหม่เป็น “มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน” ตั้งแต่วันที่ 9 มกราคม 2547 จนถึงปัจจุบัน ก่อตั้งมาแล้ว 61 ปี  และมีการเปลี่ยนแปลงพัฒนาจากอดีตจนถึงปัจจุบัน ผ่านมาแล้ว 4 ยุคด้วยกัน พื้นที่บริเวณนี้ มีต้นตะโกขึ้นกระจัดกระจาย ซึ่งเป็นต้นไม้ประจำถิ่นที่น่าสนใจ และบริเวณนี้เป็นที่นาเกลือสินเธาว์

การวางผังบริเวณ รูปแบบการวางผังเป็นการจัดผังแบบกลุ่มตามการใช้สอย (Zonal Pattern of Growth) แบ่งออกเป็น (1) เขตใช้สอยร่วมกัน (2) เขตการศึกษา (3) เขตกิจกรรม (4) เขตที่พักอาศัย

ระบบการสัญจรภายใน มหาวิทยาลัยประกอบด้วยถนนสายหลัก เพื่อแบ่งพื้นที่ใช้สอยประโยชน์ที่ดิน ระบบการสัญจรคำนึงถึง การเชื่อมโยงกันของเขตการใช้สอย การเชื่อมโยงกับที่โล่งที่มีการทำกิจกรรม

การอนุรักษ์อาคารภายในมหาวิทยาลัยจะต้องป้องกันสิ่งที่เกิดผลกระทบที่ทำให้เกิดความเสียหายให้กับอาคารคงอยู่ในสภาพเดิมด้วยเทคนิคและวิธีการต่างๆการปรับปรุงอาคารจะต้องอยู่บนพื้นฐานของการใช้วัสดุเดิม และสามารถใช้สอยอาคารเก่า หรือปรับเปลี่ยนการใช้สอยตามการขยายตัวและการเปลี่ยนแปลงของมหาวิทยาลัยในอนาคต เพื่อเป็นประโยชน์ในการอนุรักษ์ผังบริเวณและอาคารซึ่ง สอดคล้องกับทิศทางการพัฒนา ของมหาวิทยาลัย สามารถเป็นแนวทางในอนุรักษ์ผังบริเวณและอาคารโมเดิร์นของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน